ยิ่งให้ยิ่งได้

วันนี้เราไปบริจาคที่สภากาชาดไทย เสร็จแล้วเราก็เดินจะมานั่งรถไฟฟ้าใต้ดินตรงสถานีใกล้กับ จามจุรีสแควร์ แต่เราเดินเข้าไปดูเสื้อผ้าห้างก่อน พอเข้าไปโดนแอร์เท่านั้น ก็เกิดอาการใจสั่น คล้ายจะเป็นลม จึงเดินไปขอนั่งพักที่ร้านขายรองเท้าใกล้ๆ น้องเขาก็ให้เรานั่ง แปบนึงเราก็เกิดอาการตาลาย และอ้วกมื้อเช้าออกมาหมดเลย เลอะพรมร้านรองเท้า และพื้นของห้างหมดเลย เจ้าของร้านรองเท้าคงโกรธเราน่าดู ทำงัยได้ล่ะ ก็คนไม่ไหวแล้ว แต่ดีที่เราไม่ล้มหรือหมดสติ ยังคิดอยู่ว่าจะเป็นอย่างรัย สักครู่ก็มีรปภ. และเจ้าหน้าที่ของห้างมาช่วย เอายาดมมาให้ และให้เรานั่งรถเข็นไปนอนพักที่ห้องพัก หาผ้ามาเช็ดหน้า และดูแลเราเป็นอย่างดี เขาต้องทำประวัติเหตูการณ์ครั้งนี้ด้วยล่ะ ถ่ายรูปด้วย น่าอายจริง พอนอนสักพักเจ้าหน้าที่ก็เรียกแท็กซี่และเข็นเราไปส่งถึงรถ และกลับมาถึงบ้านอย่างปลอดภัย จึงโพสต์ให้เพื่อนๆ ได้อ่านเพื่อเตือนใจ และต้องขอขอบคุณเจ้าหน้าที่ของห้างเป็นอย่างสูงคะ เรื่องสอนให้รู้ว่าอย่าไปไหนคนเดียว ถ้าเป็นลมจะได้ไม่เดือดร้อนคนอื่น น่าสงสารไหมคะ? วันนี้คงไปไหนไม่รอดแล้วล่ะ 555

อีกครั้งหนึ่ง บริจาคเลือดเสร็จ นั่งพัก ดื่มโอวัลตินร้อน ขนม เรียบร้อยแล้ว ก็รีบเดินจากสภากาชาด ลงรถไฟใต้ดิน  สถานีหัวลำโพง ตรงห้างจามจุรีสแควร์ ลงบันไดเลื่อนค่อนข้างสูง พอลงบันไดก็เดินต่ออีกนิดจะถึงเคาน์เตอร์ขายตั๋ว ก็เกิดอาการหน้ามืด จึงรีบเดินไปบอกเจ้าหน้าที่ว่าพี่จะเป็นลมแล้วค่ะ น้องๆ จึงเอารถเข็นมารับและพาไปห้องพยาบาล ปฐมพยาบาลประมาณครึ่งชั่วโมง พร้อมกรอกประวัติ เป็นอีกครั้งที่มีประวัติเรื่องเป็นลมหลังบริจาคเลือด พออาการดีขึ้น เจ้าหน้าที่ก็เรียกรถแท๊กซี่ให้ไปส่งถึงบ้านค่ะ ขอบคุณมากนะค่ะ

เรื่องสอนให้รู้ว่าอย่าไปไหนคนเดียว ถ้าเป็นลมจะได้ไม่เดือดร้อนคนอื่น น่าสงสารไหมคะ? วันนี้คงไปไหนไม่รอดแล้วล่ะ 555

 

ความคิดเห็น

โพสต์ยอดนิยมจากบล็อกนี้

ทำไมต้องขอบคุณ "ตู้โทรศัพท์" สาธารณะ