ทำไมต้องขอบคุณ "ตู้โทรศัพท์" สาธารณะ
เพื่อน ๆ เห็นตู้โทรศัพท์หยอดเหรียญแล้วคงจำได้นะคะ ปัจจุบันคงไม่มีใครใช้แล้ว ปล่อยให้กระจกแตก หญ้าขึ้น ไม่มีคนสนใจกันแล้ว เมื่อแม่ได้เห็นภาพเหล่านี้แล้วทำให้คิดถึงอดีตมากเลย
แม่คลอดลูกได้ 1 เดือนก็ย้ายไปอยู่บ้านยายที่หมู่บ้านยางชุม ต.กลัดหลวง อ.ท่ายาง จ.เพชรบุรี เพื่อดูแลลูกน้อยและตัวเอง เป็นปกติของลูผู้หญิงเมื่อตั้งท้องและคลอดลูกต้องอยู่ใกล้แม่ตัวเอง เพื่อความสบายใจและแม่เราจะดูแลเราและลูกได้ดีที่สุด พอถึงบ้านพ่อกับแม่ก็ต้มไก่ ผัดขิง ทำอาหารบำรุงแม่ทุกวันเลยจร้า แม่ลาพักคลอดคลอดได้ประมาณ 3 เดือน ช่วงนี้ก็ให้ลูกหัดดูดนมจากขวดด้วย จะได้ชินเวลาแม่ไม่อยู่
อีกอย่างหนึ่งคือหาวิธีที่จะติดต่อกับบ้ายยายได้ง่ายขึ้น ก็มองไปที่ตู้โทรศัพท์หยอดเหรียญสาธารณะ เพราะได้ยินเสียงดังจากตู้บ่อย ๆ และมีคนวิ่งไปรับ ( ดีนะที่บ้านยายอยู่ใกล้โทรศัพท์ ) จึงถามเบอร์ตู้กับเด็ก ๆ แม่จำไม่ได้แล้ว 25 ปีผ่านมาแล้วครับ รู้แต่ขึ้นต้นด้วย 032-XXXXXX และลองโทรดูหลายครั้งใช้ได้ผล แต่บางครั้งก็สายพัน สัญญาณหาย เพราะโทรศัพท์แบบหยอดเหรียญ ถูกสร้างมาให้หยอดเหรียญแล้วโทรออกเท่านั้น
เมื่อเสียงโทรศัพท์จากตู้ดัง เด็ก ๆ แถวนั้นก็จะแข่งกันวิ่งไปรับ บางทีรับสายก็ไม่รู้ว่าใครโทรมา จะคุยกับใคร งงกันไปหมด บางคนก็นัดเวลาไว้ให้ คนไกลก็จะไม่สะดวก บางครั้งก็เสียกว่าช่างจะมาซ่อมก็หลายวันเลย ส่วนแม่สะดวกถือว่าโชคดีมาก แต่การคุยก็ไม่ได้ทำให้แม่หายคิดถึงลูก มากกว่าการมาหาด้วยตัวเองเลย เพราะตอนนั้นลูกยังพูดไม่ได้ แม่ก็ได้แต่คุยกับยาย เมื่อแม่กลับกรุงเทพฯ ไปทำงาน แม่ก็หมั่นโทรมาหายาย ผ่านตู้โทรศัพท์หยอดเหรียญประจำหมู่บ้าน บางครั้งพ่อกับแม่ก็ขับมอเตอร์ไซด์มาจากกรุงเทพฯ-เพชรบุรี ไกลมากๆๆๆๆ
พ่อกับแม่-ตากับยาย-น้า ๆ ก็ช่วยกันเลี้ยงลูกหลาน โทรติดต่อกัน ไปมาหาสู่กัน จนลูกได้ 1 ขวบ แม่จึงเอาลูกมาเลี้ยงเองที่กรุงเทพฯ โดยจากยายภาแฟลตข้างๆ เลี้ยงเดือนละ 2,000 - 3,000 บาท เพราะบางคืนแม่กลับดึกก็ให้ค้างบ้านยายภาเลย แต่แม่ก็ยังโทรไปหายายผ่านตู้โทรศัพท์บ่อยๆ เหมือนเดิม
ขอบคุณตู้โทรศัพท์หยอดเหรียญสาธารณะที่ทำให้แม่ติดต่อสื่อสารได้สะดวก
ขอบคุณตู้โทรศัพท์หยอดเหรียญสาธารณะนะค่ะ
ตอบลบขอบคุณตู้โทรศัพท์หยอดเหรียญสาธารณะนะค่ะ
ตอบลบดีจังค่ะ🤩👍
ตอบลบใช้ตู้สาธารณะคุ้มค่ามากค่ะ
ลบ