งานฝีมือต้องมา
( ผลงานชิ้นนี้เป็นของฝากให้คนที่นับถือ) วันนี้ฉันได้รับข้อความจากพี่สมัยเรียนประถมคนหนึ่ง พี่มุกดา : ไพรแอดเฟสครูอุดมด้วยจร้า แกคิดถึง ไพร : ขอบคุณมากค่ะ แล้วไพรก็แอด Facebook ของครูอุดม ตามที่พี่มุกส่งมาให้ และส่งข้อความทักทายไป แล้วครูก็ตอบกลับมา เร็วทันใจจริงโลกออนไลน์ ขอบคุณ Facebook ที่ทำให้ไพรได้เจอกับครูที่สนอตั้งแต่ ป.1 อีกครั้ง (43 ปี) ที่ไม่ได้เจอกันเลย แอบเข้าไปดูโปรไฟล์ของครู มีวิธีทำกับข้าว เก็บผัก ปลูกผักสวนครัว ไอเดียบรรเจิดเลยเรา เรื่องอะไรจะบอกไปเรื่อย ๆ จ้า ไพร : สวัสดีค่ะ อยากไปเที่ยวสวนแม่อุดมจังเลยจ้า ครูอุดม : อยู่ไกลเกินไปจ้า ครูอุดม : คิดถึงๆๆจ้า คงสบายดีนะอยู่ลาว ทำงานเกี่ยวกับอะไรจ้ะ ไพร : เป็นเลขาอยู่โครงการก่อสร้างฯ ค่ะ ครูอุดม : ไปอยู่ลาวแล้วสามีและลูกล่ะ ไพร : ลูกอยู่กรุงเทพฯ คนเดียว หย่ากับสามี 10 ปีแล้วค่ะ ☺เหมือนจะคุยนานแน่เลย ไพรจึงขออนุญาตโทร MSN ไป ครูอุดมก็ยังเหมือนเดิม ไม่เหมือนคนอายุ 60 ปีเลย พูดจาก็ยังอารมย์ดี แม้จะเล่าเรื่องซีเรียส ครูอยู่กับหลานชาย 1 คน ใช้ชีวิตพอเพียงกับเงินบำนาญได้อย่างสบายไปอีกนานเลย เราสองคนคุยกันประมาณหนึ่งชั่วโมง จนหลา
