รู้ยัง!!! ฉันติดเชื้อโควิด-19+++ แล้วนะ คุณล่ะ???

เรียน พนักงานทุกท่าน

แนวทางดำเนินการในสถานการณ์โควิด 

• คนที่ยังไม่ติดเชื้อ ถือว่ามีความเสี่ยงระดับสีส้มแล้วทั้งโครงการ ให้เคร่งครัดมาตรการป้องกันอย่างสูงสุด ใส่แมส เว้นระยะห่าง ล้างมือบ่อยๆ เมื่อกลับที่พักให้เปลี่ยนเสื้อผ้า อาบน้ำเป็นอย่างแรก 
• 
  
• ถ้ามีอาการผิดปรกติ  ไม่สบายให้แยกตัวเองกับเพื่อนทันที  กักตัวในห้องพัก ให้เพื่อนแจ้งอาการกับ First Aid เพื่อจ่ายยา และรับคำแนะนำเพิ่มเติม
•  
• คนที่ติดเชื้อและกักตัวแล้วจะได้รับยารักษาตามอาการเมื่อครบระยะเวลา 14+7=21 วัน แล้วอาการดีขึ้นจะได้ออกจากกักตัว และให้เคร่งครัดมาตรการป้องกันต่อไป เพราะมีโอกาสติดเชื้อได้อีก ส่วนเชื้อที่หลงเหลือในตัวไม่สามารถแพร่เชื้อได้แล้ว

ความร่วมมือจากพนักงานทุกท่านอย่างจริงจัง  จะทำให้เราผ่านพ้นสถานการณ์โควิดนี้ไปได้

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

วันที่ 11 พฤศจิกายน 2564 ฉันรู้สึกเหมือนเป็นหวัด ปวดศีรษะ เจ็บคอ มีน้ำมูก เพราะอากาศเริ่มเย็น แต่ฉันไม่เคยเป็นหวัดมา 10 กว่าปีแล้ว เนื่องจากชอบกินมะนาว กินเปรี้ยว จึงไม่ค่อยเป็นหวัด

วันที่ 13 พฤศจิกายน 2564 ไปขอตรวจ ATK ( แหย่จมูก+หลอดตรวจ รู้ผลภายใน 15 นาที ) เพราะช่วงนี้คนในเขื่อนอยู่ในกลุ่มเสี่ยง ผลตรวจเป็นลบ--- จึงได้ยาแก้หวัดไปเช่น พาราฯ ดีคลอเจน แก้แพ้ แก้อักเสบ

วันที่ 16 พฤศจิกายน 2564 ถึงเวลาตรวจ RT-PCR ( แหย่จมูก+แหย่ปาก+ส่งผลตรวจห้องแลบฯ รู้ผลภายใน 3 วัน )

วันที่ 19 พฤศจิกายน 2564 บริษัทประกาศรายชื่อมีพนักงานติดเชื้อโควิด-19 รวม 21 คน รวมทั้งฉันด้วย นางสาว พนิดา พุกคุ่ย ผลเป็นบวก+ อาการเหมือนไข้หวัด

Camp Boss: รถจะมารับประมาณ 10:00 น. เข้าร.พ.สนาม 1 เตรียมเสื้อผ้า ของใช้จำเป็นนะครับ

*ห้องพักไม่มีเครื่องทำน้ำอุ่น ต้องทนหนาว อาบน้ำตอนเที่ยง

*ไม่มีที่นอน ไม่มีผ้าห่ม ต้องเอาไปจากห้องพักเราเอง

*ไม่มีทีวี ต้องใช้โน้ตบุ๊คดูทีวี เปลืองอินเตอร์เน๊ตมาก

*ฉันสั่งอาหารจากแคนทีน แต่บางคนก็เอาไมโครเวฟ กะทะ หม้อหุงข้าวมา

 

วันที่ 20 - 24 พฤศจิกายน 2564 ได้กินยาฟ้าทะลายโจร หลังอาหาร 3 มื้อ รวม 5 วัน

ฉันต้องกักตัว 21 วัน ตั้งแต่วันที่ 19 พ.ย. ถึง วันที่ 9 ธันวาคม 2564 เป็นอะไรที่เบื่อมาก ๆ เหมือนติดคุก เข้าใหม่ ๆ รู้สึกนานมาก แต่พอเหลืออีก 3 วันจะออกรู้สึกเร็วมาก คืนสุดท้ายนอนไม่หลับเลยจ้า

กิจวัตรประจำวันระหว่างกักตัวของฉันมีดังนี้

1. ตื่น 7 โมงเช้า กินข้าว กินยา
2. สาย ๆ นั่งถักโครเชต์ 21 วัน ได้หมวกไหมพรม 2 ใบ ผ้าพันคอ 1 ผืน ที่รองแก้วรองจาน
   
3. เที่ยงวัน กินข้าว กินยา อาบน้ำ
4. 17:00 น. กินข้าว กินยา
5. 22:00 น. นอน แต่นอนไม่ค่อยหลับ เพราะเครียดและข้างห้องนอนกรน

งานฝีมือระหว่างกักตัว 21 วัน

วันที่ 10 ธันวาคม 2564 เวลา 06:00 น. ข้างห้องตื่นกันหมดแล้ว ทุกคนอยากกลับห้องของตัวเอง แต่ห้องฉันยังไม่ย้ายของของ เพราะคนเยอะมาก รอให้คนขับรถมารับตอน 08:30 น. ทีเดียว

ก่อนออกจาก ร.พ.สนาม 1 เจ้าหน้าที่เรียกประชุม แนะนำการใช้ชีวิตหลังกักตัว 21 วัน

• ให้ปฏิบัติตัวปกติแต่ต้องกินร้อน ไม่ใช้ของร่วมกับคนอื่น 
• ใช้แมสปิดปาก ปิดจมูก
• งดสังสรรค์ 
• คนที่ติดเชื้อแล้วจะไม่แพร่เชื้อ แต่มีโอกาสติดอีก

วันที่ 10 ธันวาคม 2564 เวลา 10:00 น. ถึงห้องพักของฉันแล้ว อย่างแรก คือ ขออาบน้ำอุ่นให้ชื่นใจก่อน กวาดพื้น เช็ดฝุ่น หุงข้าวและผัดกระเพราหมูแบบเผ็ดมาก หลังจากไม่ได้ทำอาหารมา 21 วันแล้ว

 

ผัดกระเพราหมู แซ่บบบบมาก

 

กระเพราจานนี้กินมื้อกลางวัน-เย็น อิ่มอร่อยมาก คืนนี้นอนหลับฝันดี คิดถึงที่นอนมากเลย พรุ่งนี้ค่อยเก็บห้อง ทำความสะอาดอีกรอบนะค่ะ good night

รักและคิดถึงเสมอ

พนิดา พุกคุ่ย

#เปิ้ลอยากเล่า